Omdat

Nu weet ik ineens waarom ik dat destijds zo en zo beleefde. Ik was met Anja in Griekenland. We kampeerden op een strand en bleven daar een aantal dagen. Er was een Deens stelletje dat een huisje had gehuurd en ons een paar keer uitnodigde voor een borrel of wat. Wat was het bijzonder om daar te zitten, in die baai. Het donker en licht zien worden. Hoe kon dat? Waarschijnlijk had ik weinig of geen muziek. Het was de stilte, misschien aangevuld met muziek, die het ritme licht-donker-licht zichtbaar maakte.

Nu zit ik hier met het ruisen van de oven zonder muziek en is het donker geworden. Het ritme maakt het donker licht en het licht donker, of iets ertussenin, maakt niet meer uit. Dat moet het zijn.