Winwin

Waarom, vraag ik me af, schrijf ik altijd zo idealiserend, en nooit over de lage driften, terwijl ik toch ook gewoon een mens ben als anderen, zij het tot op zekere hoogte, zoals overigens iedereen?

Zou kunnen dat ik zoon van mijn vader ben, wat vromer dan zijn broers, een bepaalde kant weer van zijn vader overnemend.

Zou daarom ook kunnen dat ik, kind van mijn tijd zijnde, atheïst ben, en niet kan omgaan met het nagelaten vacuüm. Mijn idealiseringen getuigen op hun manier van de dood van God, anticiperend zoals dat altijd anticipeert, te vroeg, te vroeg...

Of bescherm ik me tegen gevoelige situaties waar hevige seksscènes kunnen leiden tot klachten naar de directie?

Of je als idealist nu toegeeft of ontkent, je zit meteen in het beklaagdenbankje van beide partijen, je bent pseudo aan alle kanten.

Maar elk nadeel hebse foordeel. Aan alle kanten verlies, maar ik blijf volhouden dat het een winwinsituatie is. Stel je gelooft in idealen, ideeën, goden en godinnen, dan maakt het minder uit dat je tenonder gaat, omdat er meer boven je uit gaat. Het lijkt verdorie wel wiskunde!