Zorg belicht

Schrijven is meestal vanzelf al een verklaarme. Het belaagt de zogenaamde realiteit, die pas realiteit kan zijn als ze in weerstand wordt gezocht. Het wist die realiteit uit naarmate het die nadert. Realisme is ook maar een stijl.

Schrijven is ook een verklaarme vanwege die ander. Die wordt verzocht zich bloot te geven, en het schrijven meent dat te kunnen claimen omdat het zichzelf lijkt bloot te geven.

Daaruit ontstaan soms komische misverstanden. Het schrijven toont zich opzichtig, de ander ontwaart het getoonde drama en meent te hulp te moeten schieten. Het pathos wordt bejegend met zorg.

Achter de bedekte termen worden harde feiten waargenomen. Er ontstaat een spiegelgevecht. Zonder er erg in te hebben heeft de zorgverlener zichzelf blootgegeven. Daar sta je dan.

Verklaarje, roepen ze elkaar toe. In het verklaarje vergeten ze het verklaarme.

Dan is er plots een moment van luciditeit. Je staat nog steeds te roepen, maar het licht is aan.
Je trekt je terug. Wat blijft zijn restanten.